Inleiding:

Omwille van een belangrijke weerslag op het cardiovasculaire systeem hebben COVID-19 patiënten een verhoogd risico op een cardiorespiratoir arrest. Tijdens zo’n arrest is snel handelen van levensbelang. COVID-19 patiënten verblijven op intensieve zorgen geregeld in de prone positie. Het toedienen van CPR in deze positie is echter geen sinecure. De patiënt dient daarvoor namelijk terug op de rug gedraaid te worden, waarmee kostbare tijd verloren gaat. Bovendien brengt het draaien potentiële gevaren mee voor de patiënt én zorgverleners. Het steeds grotere aantal zorgvragers in de prone positie, en de uitdagingen verbonden aan het terugdraaien, brengt een belangrijke vraag naar de voorgrond: Is er een mogelijkheid om deze zorgvragers te resusciteren in de prone positie en is dit effectief? Het doel van deze bachelorproef is om na te gaan welke mogelijkheden er zijn m.b.t. CPR in de prone positie, en zorgverleners hierover te informeren.

Methode:

Om een antwoord te bieden op de onderzoeksvraag werd een literatuurstudie uitgevoerd. Aan de hand van deze resultaten werd een educatievideo en 2 richtlijnenbundels ontwikkeld welke kunnen gebruikt worden voor de educatie van intensieve zorgen verpleegkundigen.

Resultaten:

Prone CPR is slechts beperkt onderzocht. Er zijn 25 case studies gepubliceerd waarbij prone CPR werd toegepast. In 92% van deze case studies trad ROSC op. Ook defibrillatie in de prone positie wordt succesvol beschreven. 2 studies concluderen dat prone CPR betere bloeddrukken genereert dan supine CPR. 1 studie benoemt de ideale plaatsbepaling na radiologisch onderzoek als zijnde de wervelkolom t.h.v. de inferieure hoeken van de scapulae. Het wordt aanbevolen om tijdens prone CPR gebruik te maken van sternale tegendruk, gezien dit de effectiviteit van de compressies vergroot. Het ERC en de AHA stellen dat CPR in de prone positie mogelijk is en doen praktische aanbevelingen.

Conclusie:

Bepaalde aspecten van prone CPR vereisen verder onderzoek. Er is echter meer bewijs dan veel zorgverleners zich realiseren. Op basis van de bevindingen van deze bachelorproef lijkt het gerechtvaardigd om te stellen dat prone CPR voldoende cardiac output genereert om ROSC te doen optreden. Het merendeel van de literatuur m.b.t. prone CPR betreft witnessed arrests bij reeds geïntubeerde patiënten, met positieve outcomes. Op intensieve zorgen bevinden patiënten zich in een gecontroleerde omgeving, waardoor een arrest snel herkend kan worden. Vandaar is het acceptabel om prone CPR bij reeds geïntubeerde patiënten op intensieve zorgen toe te passen, op zijn minst gedurende de eerste minuten van de resuscitatie.